“Mag ik ook ff “. mijn boekrecensie

Wat het zo bijzonder maakt is dat het echt voor kinderen geschreven is en niet uitgaat van een manier van denken die volwassenen vaak gebruiken. Er staan korte oefeningen in die je een gevoel geven over wat hersenletsel doet met je hersenen. Het doen van deze oefeningen geeft je een gevoel voor de ander. Dat is een veel sterker manier van begrijpen.

Verder biedt het ruimte om de eigen beleving op te schrijven in het boek. Door te schrijven zet je alles op een rij en ga je jezelf beter begrijpen.

Ook worden (bijna?) alle gevoelens die je kan ervaren benoemd. Zowel wat de buitenwereld positief zal noemen maar ook de dingen die je niet zo makkelijk kan delen. Gelukkig wordt hier ruimte gemaakt voor de “ongewenste emoties” die iedereen wel heeft. Zo horen bij het totaalpakket en het kunnen uiten maakt dat je beter in je vel komt te zitten. Je mag in het boekje zelfs klagen en kijken naar wat jij nodig hebt. Dit is even belangrijk als de dingen die nodig zijn voor het broertje of zusje met NAH.

Als toverwoord staat “Geduld” centraal. Geduld met je broertje of zusje, met je ouders maar zeker ook met jezelf.

Nu vanuit de blik van een volwassene, zij kopen ten slotte het boek.

Het is absoluut en zeker weten ook een verhelderend verhaal voor u. Dus voor u het aan uw kind geeft, lees het boek eerst zelf. Niet om hierover met uw kind te kunnen praten maar omdat het ook verschrikkelijk goed voor uzelf kan zijn. En geef dan tijdens het lezen niet vanuit uw kinderen antwoord maar voor 1 keer vanuit uzelf. De antwoorden die u en uw kinderen in het boek zullen geven zijn zeer kwetsbaar, gevoelig en heel erg privé.

Werkwijze zoals ik hem zie:

Lees het boek als eerste alsof u het boek voor uzelf gekocht hebt. Geef heel erg eerlijk antwoord, ook over uw verliezen, gevoelens en moeilijkheden. Het is een aanrader voor iedereen en misschien wel juist voor volwassenen omdat wij altijd sterk proberen te zijn. Ook als we dat niet meer kunnen.

Als u daarmee klaar bent is het tijd om met uw kind te gaan praten over dit boek. Waarom u het voor hen gekocht hebt, hoe belangrijk uw kinderen allemaal voor u zijn en hoe belangrijk u het vindt dat iedereen in uw gezin de kans krijgt om de veranderingen te kunnen snappen en de mogelijkheid hebben om ook een plekje voor zichzelf te hebben. Vraag dan aan uw kind wat hij of zij nodig heeft en graag zou willen. En als laatste en misschien meest belangrijke: ze hoeven u niet te laten zien wat zij opschrijven en ze hoeven er ook niet met u over te praten. Wat u wel van ze kan vragen is of er een volwassene in uw of hun omgeving is waarmee zij kunnen praten over alles wat hen bezighoudt. Laat uw kinderen daarna weten dat u het fijn vindt als zij ook andere volwassenen hebben die zij vertrouwen en die er voor hen zijn. U kunt er niet altijd zijn en sommige dingen kan je niet met je ouders delen.